SOUL - (RUH)

WHY? Neden? Eninde sonunda mesele gelip bu soruya ve türevlerine dayanır. Evrenin belki de milyarlarca yıllık serüveninde basit bir anlam arayışıdır elden gelen…

Peki gerçekten neden? Neden yaratıldık, bu dünyaya neden geldik,dünyaya gelmeden önce nerede nasıldık, sonra nasıl olacağız? Neden bunları çözemiyoruz? Bize bahşedilmiş olan müthiş hayat nimetiyle beraber bu sorular da zihnimize bırakılmış durumda…

Henüz anne karnına düşmüş bir bebeğin arayışı bile başlar aslında; onun en temel arayışı ‘güven hissi’dir. Doğduktan itibaren süre giden hayat yolculuğunda, insan, o güven duygusuna yaslanarak macerasına devam edebilir, ‘anlamı’ kovalayabilir.

Şimdilerde de iyice popülerleşmiş haliyle ‘hayatın anlamını bulmak’, bu dünyadaki ‘varlığının sebebini’ kavrayabilmek yegane amaç olabilir pek çok kişi için.

Şüphesiz insan yalnızca yiyip içip, gezip eğlenip,uyumak üzere yaratılmış bir varlık değildir zira o haldeki anlamsızlık ve boşluk hissi tarif edilemeyeceği gibi telafi de edilemez, insanı uçurumlara sürükleyebilir. Ve fakat bu saydıklarımız temel ihtiyaçlarımız, olmazsa olmazlarımızdandır da aynı zamanda... Bu çelişkiyi ne yapacağız?

Bir insan düşünün, elinde olan olmayan bir çok sebep neticesinde hayatında nelere sürüklenmiş, neler yaşamış. Bir insan da düşünün ki, belki vasat bile diyebileceğimiz, hayat yolculuğunun bir aşamasında atomu parçalamış! Hatta belki bunu ‘fark etmeden’ yapmış! Kimin hayatı daha anlamlı?

Hangisi bu dünya için daha önem arz eder? Burada bir tercih yapmak mümkün müdür cidden? Şunu unutmayalım ki;hayatı ve ölümü bize bahşeden böyle bir tercihte bulunmamış ve her birimize kıymet vererek ‘ayrı birer dünya’ olarak yaratmıştır.

Öyleyse arayıp bir türlü bulamadığımız anlamımız bize verilen kıymette saklı olabilir mi? ”Bir gün daha bitti yine yeniden aynı rutine uyandık” derken cidden herşey aynı mıdır, aynı gibi görünende anlam kalmamış mıdır?

Ya da; kendimizce bir hedef belirleyip gerekirse tüm ömrümüzü o hedefe adayacak olsak o ömür daha anlamlı hale mi gelecektir? Bir gün o hedefe varacak olsak da peki o uğurda yaşanılan diğer tüm günler? Peki ya varamasak, kıymetimizden veya ‘anlamdan’ kaç gram kaybederiz?

Filmimizden de aldığım ilhamla şunları söylebilirim ki; belki ne kadar güzel koştuğumuzu hissetmektir hayatın anlamı, belki açlıktan kıvrandığımız bir anda yediğimiz bir dilim ekmeğin lezzeti, belki çok üzüldüğümüz bir halde gözümüzden süzülen yaşın yanağımızı okşayan sıcaklığıdır, belki de hiç olmayacak dualara amin deyişimizin içimizde yarattığı kıpırtı...

Belki bir çocuğun gülümsemesinde saklıdır o anlam, belki de en büyük acılar karşısındaki çaresizliğimizde.. belki serin bir suyun usulca akışında.. belki de sırf ‘senin avucuna’ konabilmek için dalından kopup yavaşça süzülen yaprağın ışıltısında…

Ah o anlam, nedir ki o?

Farkında olabilmek midir?

Bunu hissedebilmek mi?

Hiç düşünmez miyiz, hiç akletmez miyiz?

Ya hiç, şükretmez miyiz???