Sevmek
Sevmek şifasıdır ruhun...
Önce Yaradan'ı sevmek, sonra yaradılanı, Yaradan'dan ötürü.
Hayatı sevmek tüm nimetleriyle. Rabbimizin önümüze serdiği sonsuz hazineleri görmek ve sevmek. Gecesiyle, gündüzüyle, mavisiyle, yeşiliyle sevmek sevmek…
Üstüne kar düşen ağaçların gelin gibi süzülmesini, aniden bastıran yağmurun bizi rahmetle kuşatmasını, baharda uyanan tabiatı, cıvıldaşan kuşları, renkleriyle ve mis kokularıyla bizi alıp başka diyarlara götüren çiçekleri…
Sonra insanları sevmek, her koşulda ve durumda. Hastalığında ve sağlığında. Yaşlılığında ve çocukluğunda, tüm neşesiyle ve öfkesiyle sevebilmek.
İnsanları kendi ortamlarında ve şartlarında değerlendirmek, Sevgi dilinin en verimli ve geri dönüşlü halidir.
Son olarak da sevilmeyi bekleyen canım kendimiz.
Değer görmeyi hak eden yegane hediyemiz. Kendimizi tüm halimizle, kusurlarımızla ve güzel yanlarımızla kabullenip sevmek.
Sevmenin güzelliğiyle şifalanmak… Ve sonra bu şifayı paylaşmak.
Tüm bunları başardığımızda hayat bize ve sevdiklerimize daha da güzelleşecek.
Sevgiyle kalın….