Varoluş

Çoğumuz hayatımızın bir noktasında kendimizi sorgularken buluruz. 

"Ben bu Dünya'ya neden geldim?" 

"Allah'ın benim içime verdiği potansiyel ne?"

"İnsanlığa nasıl faydam dokunabilir?"

"Ne yaparsam hem kendimi mutlu hisseder, hem de bir amaca hizmet etmiş olurum?"

Hayatımın bir döneminde bu sorular içinde kıvranıp durmuştum.Benim varoluş amacım ne? Ben neyi "iyi" yapabilirim? Neyi yaparken içsel olarak da heyecan duyabilirim?

Bir dönem büyük bir heyecanla ahşap ile uğraşmıştım. Sonrasında kurabiye işine girmiştim -ki mutfakta geçirdiğim en keyifli anlardandı.

Bir ara çocuklar için hikaye yazmıştım.

...

Sonra hayatımız bir anda büyük ölçüde değişti ve çiftlik hayatına atıldık. Koyunlar, kuzular, tavuklar, inekler...

Gelen herkesin giderken bir parçasını bırakarak ayrıldığı bir hayat yaşıyorduk 

Kimi ise "davulun sesi uzaktan hoş gelir. Nasıl da zahmetli oluyordur" diyerek biraz daha objektif bakabiliyordu.

Zamanla daha da alıştık. Ben bile sevmeye başladım itiraf edeyim. Fakat içimdeki varoluş sancısı tüm bu süreçlere rağmen dinmedi, dinmedi, dinmedi...

Bir gün danışmanımla sohbet ederken "ne demek varolmak?" diye sordu kalakaldım bir an.

"İşe yaramak", "Bir işi en iyi yapmak", "Sevdiğim bir şey ile uğraşmak", "İçinde heyecan duymak"

Bunların hiçbiri asıl cevap değildi.

Bu hayata gelmiş olmak var olmak değil mi? Sadece anneliğiniz ile var olmak mümkün olmaz mı? Çocuklar okuldan geldiğinde sıcacık kekin kokusunu içine çektiklerinde harika bir amaca hizmet etmiş olunmaz mı? Çocuklar o evde yaşanan hayatın arkasında "bu evde biri var!" düşüncesini içlerinde hissedip güven ve huzur içinde olmazlar mı? Ve siz bir çocuğun annelik ihtiyacına denk gelecek muazzam bir varoluşa imzanızı atıyor olamaz mısınız?

...

İçimde akan ılık ılık  hissin ardından gözlerim dolu dolu anneliğin ne de güzel, ne de kıymetli bir varoluş alanı olduğunu birebir gözlemleme fırsatım oldu.

Varoluştan beklentimiz ile kendimize biçtiğimiz değer - değersizlik arasında bir bağlantı olabilir mi?

Yani şunu demek istiyorum bir şey yaptığımızda kendimizi daha değerli hissedip, sadece çocuklarımızın annesi olduğumuzda daha mı değersiz buluruz kendimizi? 

...

Şu an heyecan duyduğum bazı alanlarda var olmaya çalışıyorum. Hissederek, keyif alarak,özümseyerek... Sadece bu alanlarda birşeyler yaparsam var olmuş olmayacağım. Ben bu hayata gönderildim ve bu hayatta varım. Keyifle ilgilendiğim her şey var oluşumu daha da derinden hissetmem için birer araç..

O çok severek yürüdüğümüz yollarda zaman zaman dinlenme ihtiyacı insan olmanın gereği. -"harika işte buldum"

-"İşte bu benim alanım" dediğiniz yer bir süre sonra hayatınızdan çıkarmak istediğiniz yer olabilir.

Hayat; tecrübe etmek, yanılmak, heyecanlanmak, hata yapmak, doğruyu bulmak, keşfetmek, yüreklenmek, üzülmek, zaman zaman soluklanmak için harika bir deneyim alanı.

İçsel potansiyelinizi en güzel haliyle keşfetmeniz dileğimle.

Hoşçakalın...